Disa njerëz që kanë provuar të kombinojnë punën me udhëtimin, kanë zbuluar se stili i jetesës nuk është ashtu siç mendonin.
Nomadët digjitalë janë bërë ikonat e epokës moderne të punës në distancë. Fjalët shpesh krijojnë imazhin e një shkrimtari profesionist ose punonjësi teknologjie me një kompjuter, duke gjarpëruar nëpër rrugët e një qyteti piktoresk të huaj ose duke punuar në një kafene buzë detit. Ata shohin botën, takojnë njerëz të rinj, punojnë me oraret që përcaktojnë vetë.
Disa janë përkthyes të pavarur, disa janë sipërmarrës që ndërtojnë bizneset e tyre; dhe të tjerë punojnë në pozicione të largëta me kohë të plotë për kompani në mbarë botën. Disa janë me rrogë, ndërsa të tjerët mbështeten në të ardhura nga projektet.
Kryesisht, thonë ekspertët, shumë nga këta punëtorë janë të mirëarsimuar.
Të dhënat e ekspertëve tregojnë se numri i nomadëve digjitalë është rritur gjatë viteve të fundit, me një rritje të madhe pas goditjes së pandemisë Covid-19.
Është e vështirë të përcaktohet numri i saktë i këtyre llojeve të punëtorëve, por një raport i vitit 2022 nga partnerët e konsulencës me bazë në SHBA, MBO vlerëson se numri i nomadëve digjitalë amerikanë ka parë rritje befasuese prej 131% që nga viti 2019, me këta nomadë të vetëpërshkruar që numërohen në miliona punëtorë.
Megjithatë, një numër në rritje i punëtorëve që kanë provuar stilin e jetës nomade, raportojnë se pas postimeve të Instagram-it të nxitura nga lakmia dhe blogjeve rozë të udhëtimit, realiteti i këtij organizimi nuk është gjithmonë aq magjepsës.
Edhe pse ka pasur shumë avantazhe për punëtorët që kanë provuar stilin e jetesës, shumë thonë gjithashtu se mungesa e lidhjes ndikoi në shëndetin e tyre mendor dhe fizik, madje i bëri ata më të varfër në punën e tyre.
Si rezultat, disa nomadë e kanë lënë pas stilin e jetesë.. dhe pamjet nga plazhi.
Në vitin 2011, Lauren Juliff la punën e saj në një supermarket në Britani për të parë botën.
Ajo hapi një websit-e udhëtimesh që synonte të financonte aventurat e saj. Për habinë e saj, ajo filloi të bënte mjaftueshëm brenda një viti për të qenë një nomade digjitale.
“Ëndrra ime ishte gjithmonë të shihja sa më shumë nga bota të ishte e mundur, kështu që sapo e bëra realitet atë ëndërr, isha e vendosur që të mos e lija kurrë. Eksplorimi i vendeve të reja më bëri të ndihesha e gjallë dhe mësova kaq shumë – për kulturat e reja dhe veten time – pothuajse çdo ditë.”
Megjithatë, pas pesë vjetësh, entuziazmi i stilit të jetesës nomade në të gjithë botën filloi të zbehet. Juliff, tani 34 vjeç, përshkruan udhëtimin e saj – fillimisht idilik në një përvojë rraskapitëse nga e cila donte të shpëtonte.
Jetesa dhe puna në lëvizje pati pasoja të padëshiruara në shëndetin e saj mendor dhe fizik.
“Fillova të kem sulme paniku – ato ndalonin sa herë që imagjinoja të kisha një shtëpi”, thotë ajo.
Mungesa e një komuniteti të qëndrueshëm rezultoi në humbjen e miqësive afatgjata, duke çuar në ndjenjat e vetmisë dhe depresionit. Juliff vuajti pasi ajo përjetoi shpesh helmime nga ushqimi dhe infeksione.
Pa akses në palestër, ajo thotë se stili i saj i jetesës ishte i pashëndetshëm, duke u ngrënë në restorante tri herë në ditë, çdo ditë, për vite me radhë.
Edhe nga jeta e saj personale vuajti gjithashtu: “Unë nuk kisha asnjë hobi, sepse ato ishin shumë të vështira për t’u mbajtur”, shton ajo.
Përpjekja për të menaxhuar punën, për të eksploruar vende të reja dhe për të përballuar lidhjet shpesh jo të besueshme të internetit u bë shumë e frikshme.
Pika e kthesës erdhi kur sulmet e panikut, të cilat ajo ia atribuon stilit të jetës së saj nomade, e shtynë atë të gjente një bazë në shtëpi.
Pasi u vendos në Portugali dhe nënshkroi një qira për një apartament, Juliff pa të ardhurat e saj të trefishoheshin brenda një viti. Ajo e vlerëson përmirësimin e qëndrueshmërisë së të qenit në një vend dhe të mos udhëtuarit vazhdimisht. Sulmet e saj të panikut u zhdukën, ajo filloi të gatuajë ushqime të shëndetshme dhe ndërtoi një komunitet të fortë miqsh.
Shkëputja nga stili i jetesës nomade ishte një vendim i vështirë për Juliff, pasi ajo e kishte ndërtuar identitetin e saj rreth të qenit një nomade digjitale me kohë të plotë.
Gjithçka që ajo bënte ishte e përqendruar tek udhëtimet: drejtimi i një blogu udhëtimesh, planifikimi i udhëtimeve të ardhshme në kohën e saj të lirë dhe miqësia që të gjithë ishin udhëtarë.
“Marrja e vendimit për të ndaluar ishte e vështirë,” thotë ajo, “u mundova shumë për të mësuar se kush isha si person nëse nuk do të udhëtoja me kohë të plotë.”
Beverly Thompson, një sociologe nga Kolegji Sienna, SHBA, që hulumton nomadizmin digjital, thotë se shumë njerëz që zgjodhën këtë stil jetese nuk ishin të përgatitur për anët negative, pjesërisht sepse komuniteti i tij shpesh paraqet një imazh të idealizuar përmes mediave sociale dhe blogjeve, duke fshehur aspekte negative, të tilla si vetmia, çështjet e shëndetit mendor dhe vështirësitë financiare.
Ndërsa disa punëtorë e shohin strukturën të qëndrueshme – veçanërisht, thotë ajo, ata që fitojnë para nga stili i jetesës në mediat sociale – nomadizmi nuk funksionon për të gjithë ata që e bëjnë atë.
“Ju jeni plotësisht i lidhur me atë pasaportë që keni. Duhet të kesh një pasaportë të fortë ,” thotë Thompson, duke theksuar se pasaportat më të dobëta kufizojnë numrin e vendeve ku një person mund të udhëtojë pa vizë turistike.
Natyrisht, shumë njerëz ende po e bëjnë të funksionojë stili i jetës nomade digjitale.
Por, siç kanë zbuluar punëtorët, edhe ata që janë të pozicionuar mirë për të pasur sukses janë përballur me sfidat e ruajtjes së produktivitetit, shëndetit dhe marrëdhënieve personale ndërsa janë vazhdimisht në lëvizje.
Dhe megjithëse numri i nomadëve digjitalë është rritur vitet e fundit, sipas disa të dhënave, është ende një përqindje e vogël e punëtorëve në mbarë botën dhe tenton të përqendrohet në disa vende me pasaporta të favorshme.
“Nuk do të ndalet,” thotë Thompson për trendin.
“Të rinjtë ndoshta do të kalojnë disa vite duke u përpjekur të jenë një nomad digjital. Por në përgjithësi, gjithnjë e më shumë njerëz po shohin realitetin e këtij stili jetese. Ndërkohë, punëdhënësit duan që punonjësit të kthehen në zyrë. Pra, tendenca do të vazhdojë të rritet, por mund të ngadalësohet.”
