Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky iu drejtua Parlamentit Britanik të martën me video telefonatë, duke marrë një ovacion të vazhdueshëm. WashingtonPost shkruan se ai tregoi ngjarjet nga secila prej 13 ditëve të fundit që kur Rusia pushtoi dhe përsëriti thirrjet për sanksione më të ashpra ndaj Rusisë dhe për një zonë të ndaluar fluturimi mbi Ukrainë.
“Ne do të vazhdojmë të luftojmë për tokën tonë, pavarësisht nga kostot. Ne do të luftojmë në pyje, në brigje, në rrugë,” tha Zelensky. Refreni i fjalimit të Zelensky, ai i bëri jehonë një rreshti nga një fjalim emocionues i kryeministrit britanik Winston Churchill gjatë Luftës së Dytë Botërore.
“Çështja për ne tani është të jemi apo të mos jemi. Unë mund t’ju jap një përgjigje përfundimtare: patjetër që do të jetë,” tha Zelensky, duke evokuar Shekspirin.
Fjalimi i Plotë:
“Zoti Kryetar, të gjithë deputetë, zonja dhe zotërinj, po i drejtohem të gjithë popullit të Mbretërisë së Bashkuar dhe të gjithë njerëzve nga vendi me një histori të madhe.Po ju drejtohem si qytetar, si president, po ashtu i një vendi të madh, me një ëndërr dhe mundim të madh. Dëshiroj t’ju tregoj për 13 ditët e luftës, luftën që nuk e nisëm dhe nuk e deshëm, sidoqoftë duhet ta bëjmë këtë luftë, nuk duam të humbasim atë që kemi, atë që është e jona. , vendi ynë Ukrainë. Ashtu si dikur nuk deshe të humbisje vendin tënd kur nazistët filluan të luftojnë vendin tënd dhe ti duhej të luftoje për Britaninë.Trembëdhjetë ditë të kësaj lufte, ditën e parë në orën katër të mëngjesit, ne u sulmuam me raketa, të gjithë u zgjuan dhe njerëz me fëmijë, e gjithë Ukraina dhe që nga ajo kohë ne nuk kemi fjetur.
Ne të gjithë kemi luftuar për vendin tonë, me ushtrinë tonë.Në ditën e dytë ne kemi luftuar sulmet ajrore dhe ushtarakët tanë heroikë në ishuj janë përpjekur të luftojnë – kur forcat ruse kërkuan që ne të dorëzonim armët, megjithatë, ne vazhduam të luftonim dhe ndjemë forcën e popullit tonë që kundërshtoi deri në fund banorët.Të nesërmen artileria filloi të na luftonte. Ushtria jonë na tregoi se kush jemi. Në ditën e katërt filluam t’i kapim njerëzit, nuk i kemi torturuar, ne mbetemi njerëzorë edhe në ditën e katërt të kësaj lufte të tmerrshme.Në ditën e pestë po ndodhte terrori kundër nesh kundër fëmijëve, kundër qyteteve dhe granatimet e vazhdueshme po ndodhin në të gjithë vendin, përfshirë spitalet, dhe kjo nuk na thyente dhe kjo na dha ndjenjën e së vërtetës së madhe.
Në ditën e gjashtë, raketat ruse ranë mbi Babi Yar – ky është vendi ku nazistët vranë mijëra njerëz gjatë Luftës së Dytë Botërore – dhe 80 vjet pasi rusët i goditën për herë të dytë, madje edhe kishat po shkatërrohen. Në ditën e tetë, ne kemi parë tanke ruse duke goditur stacionin e energjisë atomike dhe të gjithë e kuptuan se ky është terror kundër të gjithëve.Ditën e nëntë, ishte një mbledhje e kongresit të NATO-s pa rezultatin që kërkonim. Po, ne ndjemë se për fat të keq aleancat nuk funksionojnë gjithmonë siç duhet dhe zona e ndalim-fluturimit nuk mund të zbatohet. Në ditën e 10-të, ukrainasit filluan të protestojnë dhe të ndalojnë mjetet e blinduara me duart e tyre.Në ditën e 11-të, fëmijët dhe qytetet po goditeshin dhe spitalet me raketa dhe granatime të vazhdueshme, dhe atë ditë ne kuptuam se ukrainasit u bënë heronj, qytete të tëra, fëmijë, të rritur.
Në ditën e 12-të, humbjet e ushtrisë ruse i kaluan 10,000 njerëz të vrarë, duke përfshirë edhe gjeneralin, dhe kjo na dha shpresë se do të ketë një lloj përgjegjësie për ata njerëz para gjykatës. Ditën e 13, në qytetin e Mariupolit që u sulmua nga forcat ruse, një fëmijë mbeti i vrarë, ata nuk lejojnë as ushqim, as ujë dhe njerëzit i ka zënë paniku. Mendoj se të gjithë dëgjojnë se njerëzit nuk kanë ujë mbi 13 ditë nga kjo situatë, janë vrarë mbi 50 fëmijë. Këta janë fëmijët që kanë mundur të jetojnë por këta na i kanë marrë.Ukraina nuk po kërkonte të kishte këtë luftë. Ukraina nuk po kërkonte të bëhej e madhe, por ajo është bërë e madhe gjatë ditëve të kësaj lufte. Ne jemi vendi që po shpëtojmë njerëz pavarësisht se duhet të luftojmë një nga ushtritë më të mëdha në Ne duhet të luftojmë helikopterët, raketat. Pyetja për ne tani është të jesh apo të mos jesh.
Oh jo, kjo pyetje shekspiriane. Për 13 ditë mund të ishte bërë kjo pyetje, por tani mund t’ju jap një përgjigje përfundimtare. Është padyshim po, të jesh. Dhe dua t’ju kujtoj fjalët që ka dëgjuar tashmë Mbretëria e Bashkuar, të cilat janë sërish të rëndësishme. Ne nuk do të dorëzohemi dhe nuk do të humbasim. Ne do të luftojmë deri në fund, në det, në ajër, do të vazhdojmë të luftojmë për tokën tonë, pavarësisht kostos. Ne do të luftojmë në pyje, në fusha, në brigje, në rrugë. Dua të shtoj se ne do të luftojmë në brigjet e lumenjve të ndryshëm dhe po kërkojmë ndihmën tuaj, për ndihmën e vendeve të qytetëruara.Ne jemi mirënjohës për këtë ndihmë dhe ju jam shumë mirënjohës Boris, ju lutemi rrisni presionin e sanksioneve kundër këtij vendi (Rusisë), ju lutemi ta njihni këtë vend si një shtet terrorist dhe ju lutemi sigurohuni që qiejt tanë të Ukrainës të jenë të sigurt. Ju lutemi sigurohuni që të bëni atë që duhet bërë dhe atë që përcaktohet nga madhështia e vendit tuaj. Lavdi Ukrainës dhe lavdi Mbretërisë së Bashkuar”
