Në një fjalim virtual në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së javën e kaluar, presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky ishte i qartë për përfundimin e lojës.
Ai hodhi poshtë lëshimet për Kremlinin, bëri thirrje për ndihmë ushtarake dhe i kërkoi komunitetit ndërkombëtar të ndëshkonte Rusinë për pushtimin e vendit të tij dhe mizoritë e supozuara që forcat e saj kanë kryer që atëherë.
Presidenti ukrainas mori një ovacion të rrallë pasi mbaroi fjalimin e tij, një shenjë e simpatisë globale për kauzën e tij.
Pa marrë parasysh zhgënjimin e Kievit me “joangazhimin” e disa shteteve, shumë prej të cilave kanë mbajtur marrëdhënie miqësore me Moskën ndërsa lufta shpërtheu, zyrtarët ukrainas kishin arsye të ndiheshin të zemëruar.
Ministri i Jashtëm kinez, Wang Yi, këmbënguli se “sovraniteti dhe integriteti territorial i të gjitha vendeve duhet të respektohet”.
Homologu i tij indian, Subrahmanyam Jaishankar, paralajmëroi që “sulmet skandaloze të kryera në mes të ditës” të mbeten “të pandëshkuara”.
Por edhe pse pozita ndërkombëtare e Rusisë merr goditje të mëtejshme, Ukraina mund të ketë arsye të shqetësohet për ndryshimin e erërave në demokracitë e Perëndimit.
Analistët janë shqetësuar prej kohësh për qëndrueshmërinë e Perëndimit në mbrojtjen e Ukrainës, të vetëdijshëm për shqetësimet në rritje.
Në aspektin zgjedhor, Evropa po sheh një mini-rritje për fraksionet politike tradicionalisht euroskeptike dhe miqësore me Rusinë.
E djathta ekstreme është shfaqur si kryesuese në bisedimet e vazhdueshme të koalicionit në Suedi.
Dhe të dielën, votuesit italianë zgjodhën atë që ka të ngjarë të jetë një koalicion partish të krahut të djathtë të udhëhequr nga Fratelli d’Italia me në krye, Giorgia Meloni.
Vetë Meloni ka mbështetur në retorikë Kievin muajt e fundit, por aleatët kryesorë nuk e kanë fshehur afinitetin e tyre për Kremlinin.
Matteo Salvini, kreu i një nga partive të koalicionit, ka vënë në pikëpyetje efikasitetin e sanksioneve ndaj Rusisë.
Silvio Berlusconi, ish-kryeministri italian, doli në Televizionin Italian këtë muaj për të mbrojtur Putinin, një shok prej kohësh në skenën botërore.
Sigurisht, sondazhet në Evropë pas pushtimit të 24 shkurtit tregojnë rënie të ndjeshme të miratimit për Rusinë dhe Putinin midis partive populiste të krahut të djathtë, veçanërisht në Itali.
Por, siç vuri në dukje një sondazh i fundit i Pew, këto parti të krahut të djathtë mbeten ende shumë më pozitive ndaj regjimit rus sesa pjesa tjetër e publikut në shoqëritë e tyre.
Ndërsa lufta zvarritet, ekziston frika si midis ukrainasve dhe strategëve perëndimorë se skepticizmi publik mbi numrin e sanksioneve ndaj Rusisë – e cila ka parë rritje të çmimeve të energjisë në Evropë – dhe shpenzimet e rëndësishme financiare për të mbështetur Kievin mund të rritet.
Ekziston gjithashtu rreziku i rritjes së indiferencës.
Pew kohët e fundit zbuloi se më pak amerikanë janë të shqetësuar për mundësinë e humbjes së Ukrainës sesa në pranverë dhe një shumicë e konsiderueshme besojnë tani se ndihma aktuale për Ukrainën është e mjaftueshme.
Kjo nuk është për t’u habitur duke pasur parasysh mbështetjen prej dhjetëra miliarda dollarësh të disbursuar tashmë nga administrata Biden.
Marrë nga Washington Post
