Një ditë e re në vijën e frontit diplomatik filloi me një bisedë me (presidentin francez) @Emmanuel Macron. Armët dhe pajisjet nga partnerët tanë janë rrugës për në Ukrainë. Koalicioni kundër luftës po funksionon!”, tha presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky këtë të shtunë në ditën e tretë të luftës.
Por mënyrat për të çuar armët në Ukrainë po bëhen gjithnjë e më komplekse, duke qenë se hapësira ajrore mbi Kiev kontrollohet nga rusët dhe situata është shumë e rrezikshme edhe në pjesën tjetër të vendit. Rruga më e thjeshtë është përmes Polonisë, e cila dërgoi një kamion municioni dje.
Para kësaj situate të rëndë, për të kuptuar se cilat qeveri të huaja konsiderohen më solidare me Kievin, mjafton të shihen flamujt e shfaqur pak ditë më parë nga parlamentarët ukrainas në në shenjë mirënjohjeje.
Në pamje të qartë, mund të shihen flamujt e kombeve që i kanë dhuruar më shumë armë Kievit: nga Mbretëria e Bashkuar te vendet balltike, nga SHBA-të te Polonia, duke kaluar nga Franca, Kanadaja dhe Turqia.
Presidenti Erdogan synonte të merrte rolin e ndërmjetësit në konflikt dhe për këtë arsye është një nga furnizuesit kryesorë të Ukrainës me dronë luftarakë, të cilët së fundmi janë treguar jashtëzakonisht efektivë.
Më herët, nga Londra kishin mbërritur avionë të mbushur me armatim antitank, të cilët, sipas britanikëve, mund të përdoren vetëm në mbrojtje. Mbretëria e Bashkuar nuk është e huaj për veprimet e mbështetjes ushtarake në Kiev. Në vitin 2015, Londra koordinoi stërvitjen e ushtrisë ukrainase.
Forcat e armatosura të vendit lindor gjithashtu i detyrohen shumë mbështetjes së marrë nga Shtetet e Bashkuara dhe Kanadaja. Furnizimet e luftës me vlerë mbi 200 milionë dollarë kanë mbërritur tashmë nga Shtëpia e Bardhë. Ndërsa Biden nënshkroi dy ditë më parë një tjetër paketë prej miliarda dollësh për mbështetje ushtarake dhe logjistike për Kievin.
Otava garantoi gjithashtu kontributin e saj në forcimin e ushtrisë ukrainase, duke i bërë të ditur se e konsideron furnizimin me armë “një parandalues të shkëlqyeshëm” për konfliktin e mundshëm me Rusinë.
Brenda Bashkimit Evropian, ka edhe një grup vendesh që tani për tani kanë zgjedhur një rrugë të mesme, domethënë të forcojnë ushtrinë në Kiev jo drejtpërdrejt (një nga akuzat që Moska i bën Perëndimit dhe që, sipas Putinit, tregon vullnetin për të zgjeruar NATO-n në Ukrainë, duke shkelur marrëveshjet e OSBE-së), por edhe për të rritur mbështetjen ushtarake në kufirin e BE-së me Ukrainën.
Ndër këto shtete janë Franca dhe Holanda. Parisi njoftoi kohët e fundit dërgimin e qindra ushtarëve në Rumani, për shembull.
Nga ana tjetër, ata që mendojnë ndryshe është Gjermania, e cila së bashku me Italinë, para luftës ishte ndër vendet e BE-së dhe NATO-s që frenoi militarizimin e Ukrainës.
Nga Berlini mbërritën vetëm një furnizim prej 5000 helmeta ushtarake që ka ngjallur më shumë ironi sesa mirënjohje. “Çfarë duhet të presim tjetër? Jastëkë?”, pyeti me sarkazëm kryetari i Bashkisë së Kievit, Vitali Klitschko, i cili hyri në politikë pas një karriere të gjatë në boks.
Pas batutave të ish-boksierit, Berlini nuk e ka fshehur kurrë se është kundër qasjes ushtarake ndaj krizës ruso-ukrainase. Në fakt, një pjesë e politikës gjermane e konsideron si kundërproduktive rritjen e kapacitetit ushtarak të Ukrainës, e cila mund të legjitimojë frikën ruse për synimet ekspansioniste të Perëndimit kundër ish-perandorisë sovjetike.
Pas vlerësimeve gjeopolitike, Gjermania – si Italia dhe Franca – mbështetet në një partneritet të fortë ekonomik me Rusinë, i cili, të paktën në kohë paqeje, përfiton pasurinë kombëtare të të dy vendeve.
